TAG lekturowy

Z okazji zbliżającego się wielkimi krokami nowego roku szkolnego, Wiedźma z bloga Wiedźmowa głowologia postanowiła zrobić TAG lekturowy (który zresztą jest jej autorskim TAGiem) i przy okazji nominować do tego TAGu mnie. Pomyślałam, że to faktycznie świetna okazja, by odpowiedzieć na kilka pytań związanych z lekturami.

Czytaj więcej »

Bardziej mangowo-komiksowy niż książkowy stosik za lipiec || BOOKHAUL

Lipiec był miesiącem, w którym nie kupiłam ani jednej książki, za to zdecydowałam się na zakup kilku mang i komiksów. No bo wiecie, pomyślałam sobie, że za dużo już mam tych nieprzeczytanych książek i przydałoby się trochę uszczuplić zapas półkowiczów, bo to już wstyd, ile tego mam. Z mangami jest trochę inaczej — zawsze jestem z nimi w miarę na bieżąco, a już dawno żadnych nie kupowałam, bo z ich czytaniem miałam ogromną przerwę. Właściwie kiedy przestałam czytać mangi, wróciłam w pełni do książek — a kiedyś mang czytałam naprawdę dużo. Mam nadzieję, że teraz, kiedy z mangami się przeprosiłam, nie rzucę książek dla odmiany…

Czytaj więcej »

Niezwykły umysł. "Urodziłem się pewnego błękitnego dnia" Daniela Tammeta

Przed przeczytaniem tej książki o takich rzeczach jak zespół Aspergera czy synestezja wiedziałam bardzo niewiele. To jest też powód, dla którego zdecydowałam się sięgnąć po książkę Daniela Tammeta. Wiedzę najlepiej zdobywać u źródła, a któż lepiej mógłby mi o tym opowiedzieć jak nie osoba, która faktycznie tego doświadcza? No właśnie.

Czytaj więcej »

Mitologiczna obyczajówka. "Kirke" Madeline Miller

Kirke Madeline Miller szturmem wdarła się do czytelniczego światka. Jeszcze przed premierą apetyt na tę powieść był ogromny — w końcu obiecywano nam greckie mity i epickość w jednym, na obwolucie błyszczały patetyczne hasła, a piękna okładka hipnotyzowała i wciąż zachwyca. Dział marketingu niewątpliwie stanął na wysokości zadania. I nieco zaszkodził tej powieści, ponieważ oczekiwania a rzeczywistość mocno się w przypadku Kirke rozjechały.

Czytaj więcej »

Podsumowanie lipca

Jest za gorąco, żeby żyć. W taką pogodę najchętniej leżałabym plackiem na podłodze i gapiła się w sufit. Po części to realizuję, ale sufit szybko się nudzi i idzie w odstawkę na rzecz książki. Wiernie dotrzymuje mi w tym towarzystwa pies, który zazwyczaj kładzie się obok, dokładnie w takim ułożeniu, żeby być na linii wiatraka. Cwana bestia.

Czytaj więcej »