Podsumowanie czerwca

Nadszedł lipiec, a mnie marzy się urlop. Kusi mnie, żeby wziąć teraz ze dwa, trzy dni wolnego, bo taki dłuższy urlop szykuje się dopiero w sierpniu. Za oknem taka piękna pogoda, a tu trzeba kisić się w biurze i wypełniać rubryczki w Excelu... 

Czerwiec był dla mnie miesiącem paskudnym, bo wszystko zaczęło mi się sypać w domu, co z kolei zaowocowało kompletnym brakiem skupienia na czymkolwiek i cały czerwiec właściwie wegetowałam. To tak w kwestii wyjaśnienia, dlaczego w tym miesiącu było tak mało wpisów (tylko 4, czyli najmniej w całej historii mojego bloga), a mnie mniej w internetach. Czytelniczo jakoś udało mi się utrzymać normę, poczytałam też jakieś mangi i postanowiłam zacząć przygodę z komiksami, przy okazji załamując się nad cenami tychże komiksów. Nie powstrzymało mnie to jednak od zamówienia dwóch, które zobaczycie już w stosiku lipcowym. I nie planuję na tym poprzestać. Zamówiłam też trochę mang i tak myślę, że chyba zrobię osobne posty podsumowujące moje przygody z mangami i komiksami. Recenzować oddzielnie ich nie zamierzam (zwłaszcza pojedynczych tomików mang, bo to bez sensu), a chciałabym zaznaczyć jakoś ich obecność, a może i Wam podsunąć coś fajnego. Przewiduję dużą ilość zdjęć. 

A jeśli chodzi o moje perypetie z uczelnią, to zdałam wszystkie egzaminy w pierwszym terminie i żadnej kampanii wrześniowej nie mam, ha! Żeby jednak nie było mi za dobrze, to pracy magisterskiej wciąż nie skończyłam i nie mam szans nawet na obronę we wrześniu, bo mojego promotora nie ma całe wakacje, więc przesunie mi się to na dalszy termin. Strasznie jestem na siebie za to zła, ale nic już nie poradzę, trzeba jakoś przejść z tym do porządku dziennego, spiąć tyłek i w końcu to napisać. 

No i hm... to chyba tyle. :) 

Filmy / Seriale

W czerwcu skromniutko, bo obejrzałam tylko dwa filmy i oba poruszają wątek miłości homoseksualnej. Prawdopodobnie w tym miejscu od razu wiecie, o jakich filmach mówię, bo dużo o nich w internecie. Pierwszy to Tamte dni, tamte noce, który sprawił, że nigdy już nie spojrzę na brzoskwinkę tak samo. Film bardzo ładnie pokazuje uczucia i podobało mi się w nim, że mówi on o miłości w ogóle, a nie konkretnie o związku dwóch facetów. Co prawda to bardzo głęboki film i przez pierwszą połowę przysypiałyśmy, ale potem zrobiło się trochę ciekawiej. Chciałabym kiedyś sprawdzić, jak to wypada w wersji książkowej. Próbowałyśmy też rozkminić z Kam, dlaczego tytuł tego filmu (i książki) brzmi Tamte dni, tamte noce, skoro w oryginale jest Call me by your name i jest to zwrot istotny dla wymowy całego filmu. Nic nam nie przyszło do głowy oprócz tego, że Tamte dni, tamte noce to bardziej chwytliwy tytuł, który od razu sugeruje jakiś wakacyjny romans.

Drugim, zupełnie innym filmem jest Twój Simon, który obejrzałyśmy, jak tylko się pojawił. Tak jak Tamte dni, tamte noce skupiają się na uczuciu w ogóle i jest to poważniejszy film, tak Twój Simon gwarantuje lekki, pozytywny, humorystyczny i przyjemny seans, któremu towarzyszy ogrom emocji. Serio, bardzo przeżywałyśmy to, co się działo na ekranie i często miałyśmy takie poczucie zawstydzenia z drugiej ręki. Twój Simon porusza tematy akceptacji, głównie osób z inną orientacją płciową, ale nie tylko, bo też akceptacji inności w ogóle, porusza temat tolerancji, a przy tym ma bardzo młodzieżowe problemy i mocno idealistyczne zakończenie (wydźwięk właściwie też). Ale po obejrzeniu takiego Simona naprawdę ma się wrażenie, że wszystkie problemy da się rozwiązać, będzie dobrze i każdy w końcu znajdzie na Ziemi swoje miejsce. Tak więc polecam, jeśli młodzieżówkowe klimaty i geje Wam nie straszni. :)

Z seriali obejrzałam tylko jeden odcinek Black Mirror i był to odcinek pierwszy, więc w zasadzie dopiero sprawdzałam, z czym to się je. Słyszałam, że to mocne, i potwierdzam — po pierwszym odcinku nie wiem, czy chce się dobijać kolejnymi.

Opublikowane teksty

This is Sparta. "Cień Rycerza" Sebastien de Castell

Podsumowanie maja + Targi książki

Za dużo książek, czyli majowy stosik książkowy || BOOKHAUL

Najlepsze zakończenie serii, czyli o "Wyczarowaniu światła" Victorii Schwab

Zapowiedzi na lipiec*

Co przeczytałam?

Na koncie mam cztery książki, dwie mangi i jeden komiks. Miesiąc zaczęłam od skończenia audiobooka Wiedźmin. Ostatnie życzenie, którego słuchałam ze dwa miesiące albo i więcej. Audiobooki u mnie wolno idą, dlatego forma opowiadań bardzo mi odpowiada w tym przypadku ze względu na ich krótką formę. Samego Wiedźmina kiedyś już czytałam, ale nigdy nie doczytałam do końca. Za to audiobooka od Fonopolis gorąco Wam polecam. To słuchowisko i to zrealizowane jak najlepszy film... tylko bez obrazu. :) Potem przeczytałam Narzeczoną księcia i w życiu jeszcze nie spotkałam się z książką, która tak wkręcałaby czytelnika. Czytałam ją w ramach swojego wyzwania "czytamy klasykę fantasy", które ostatnio u mnie umarło. Nie ma to jak zawalić własne wyzwanie... Tak czy inaczej Narzeczona księcia to wznowienie od wydawnictwa Jaguar. Trochę kiczowata ta okładka, z miejsca sugeruje nam jakiś ckliwy romans, ale choć romans jest tutaj istotny, to wiedzcie, że zupełnie nie o to tutaj chodzi. :) Książka bardzo mi się podobała, recenzji możecie się spodziewać jakoś niedługo.

O Wyczarowaniu światła już Wam pisałam, odsyłam do wpisu i polecam całą serię (zwłaszcza paniom!) Odcieni magii jako lekkie, fajne, młodzieżowe fantasy na lato. Głośno teraz o tej serii i tak, jak zwykle uruchamia się u mnie odruch "omijam to, co wyskakuje nawet z lodówki", to tym razem udało mi się ją przeczytać, zanim zrobiła się taka popularna i absolutnie nie żałuję.  Dobra rada: jeśli zdecydujecie się czytać, to przy tomie drugim od razu zaopatrzcie się w tom trzeci. W dwójce na końcu jest taki cliffhanger, że bez tomu trzeciego pod ręką będziecie cierpieć katusze. 

No i na końcu był 451 Fahrnheita, co do którego mam bardzo obojętny stosunek. Ani mi się podobało, ani mi się nie podobało, aczkolwiek nastawiałam się na coś naprawdę dobrego i smutno mi, że tak się to u mnie skończyło. Książka była dla mnie sucha, sztuczna, a obawy autora i przekaz, jaki płynie z tej książki, nie bardzo do mnie trafia. Jest w tym ziarno prawdy, warto się nad tym zastanowić i wziąć sobie kilka spraw do serca, ale zostało to przedstawione w formie strasznej skrajności, która bardzo mi się kojarzy z postawą "nie czytasz, jesteś imbecylem". Wiem, że nie chodziło tu o czytanie czy same książki, ale o oddawanie się prostym rozrywkom i całkowite wyłączenie myślenia, ale jednak to taka właśnie skrajność, która choć typowa dla antyutopii/dystopii, tak tutaj przywodzi mi na myśl taki snobizm trochę. W pełni zdaje sobie sprawę, że jestem raczej odosobniona w swoich odczuciach. :) Recenzja też się jeszcze pojawi i tam napiszę o tym więcej.

Z mang zaliczyłam dwa ostatnie tomy Monstera i pierwszy zeszyt Hawkeye. Monstera jak zawsze przyjemnie się czytało, ale końcówka wywołała u mnie takie "no okej, i to wszystko"? Byłam pewna, że tak zawiła fabuła i tajemnica budowana przez tyle tomów doczeka się bardziej spektakularnego i efektownego zakończenia, a tymczasem wszystko było zadziwiająco proste. Szkoda, że to już koniec, ale zamierzam niedługo brać się za inną serię autora: Pluto. A Hawkeye... no fajny, chociaż czasem chaotyczny i czuję mocną dezorientację, kiedy autorzy skaczą w czasie po wydarzeniach. Zwłaszcza w drugim zeszycie, który przeczytałam już w lipcu.

A co Wy przeczytaliście ciekawego w czerwcu? :)

*Zapowiedzi na lipiec wsadziłam tutaj, mimo że opublikowałam je już w lipcu, żeby utrzymać schemat i ponieważ dotyczą miesiąca następnego.